Մայրենի

ԻՄ ԵՐԳԸ

Գանձեր ունեմ անտա՜կ, անծե՜ր,
Ես հարուստ եմ, ջա՜ն, ես հարուստ
Ծով բարություն, շընորհք ու սեր
Ճոխ պարգև եմ առել վերուստ։

Անհուն հանքը իմ գանձերի,
Սիրտս է առատ, լեն ու ազատ.
Ինչքան էլ որ բաշխեմ ձըրի—
Սերն անվերջ է, բարին՝ անհատ։

Երկյուղ չունեմ, ահ չունեմ ես

Գողից, չարից, չար փորձանքից,
Աշխարհքով մին՝ ահա էսպես
Շաղ եմ տալիս իմ բարձունքից։

Ես հարուստ եմ, ես բախտավոր
Իմ ծընընդյան պայծառ օրեն,

Էլ աշխարհ չեմ գալու հո նոր,
Իր տրվածն եմ տալիս իրեն։

Առ. 8

Ա) Ուղտապանները կերակրում են իրենց ուղտերին և անվերջ շոյում ու փայփայում նրանց: Նրանք բարձր չեն ծիծաղում, ժպտու են միայն: Նրանց ժպիտը դժգոււյն, մարող գույներով հազիվ գծագրվում է դեմքերի վրա և անհետանում: Բայց անապատի մարդու նայվածքը հրային է, արևշող, կիզիչ, խոնավ, փայլփլացող, միշտ արթուն, խոսուն աչքեր, որոնք բերում էին մեզ իրենց ավազների ջերմությունն ու անդորրը:

Իսկ քաղաքի մարդիկ ունեին տուն, հաց և ուտելիք, իսկ ուղտապանի մոտ ուտելիք չկար` այն վերջացել էր: Եվ մարդիկ սկսեցին հաց տալ և օգնել ուղտապանին: 

Բ) Թափվոււմ է առաջին ձյունը երկրում, հազիվ գետնին է հասնում, բայց երբ նստում է մեր սև հագուստների վրա, տեսնում ենք մարդկային ամենանուրբ, ասեղնագործից ավելի նրբագույն բանվածքը բնության ձյան առաջին այդ սպիտակ հատիկների մեջ: Մենք դիտում ենք ձյունը և հրճվում, բայց անապատի մարդու համար ահավոր են ձյան առաջին փաթիլները: 

Առ.10

ա) Ուղտը

բ) Ուղտապանը և ուղտը

գ) Ուղտերի քարավանն ու համառ ուղտը:

Առաջին անգամ տպագրվել է 1933-ին, Բոստոնի «Հայրենիք» շաբաթաթերթում՝ ՍիրակԳորյան ստորագրությամբ։ Լայն ճանաչում է ձեռք բերել«Խիզախ պատանին թռչող ճոճաձողի վրա և այլպատմավծքներ»Գրական կյանքի առաջինտասնամյակում Սարոյանը գրել է մի քանի հարյուրպատմվածք, որոնց մեծ մասն ամփոփվել է տասիցավելի ժողովածուներում։Սարոյանի գրական շատկերպարներ ներկայացնում են հայկական միջավայրը՝ազգային ավանդույթներով ու բարքերով։1942-ինՍարոյանը զորակոչվել է բանակ, աշխատելզինվորական սցենարների ստեղծման վրա։ Նապատերազմն ընկալել է որպես աղետ, այդ թեմանարտացոլել «Մարդկային կատակերգություն» վիպակումև «Վեսլի Ջեկսոնի արկածները» վեպում։1950-1960-ականթթ. Սարոյանը ապրել է Եվրոպայում, ապա նորիցհաստատվել ԱՄՆ-ում։ Այդ տարիներինինքնակենսագրական նյութի օգտագործումով ստեղծել էհոգեբանական վիպակների շարք։Վիլյամ Սարոյանըմահացել է 16 մայիսի 1981 թվին, Ֆրեզնոյում, աճյունիմի մասը թաղված է Երևանի Կոմիտասի անվանզբոսայգու պանթեոնում։